مرغهای تخمگذاری که در قفس‌ها نگه‌داری می‌شوند به مرغهای باتری معروف هستند؛ چون در این حالت، قفس‌ها مانند باتری روی هم چیده می‌شوند. به دلیل شرایط بد زندگی مرغ‌ها در قفس باتری، عمر مرغ‌ها که به طور طبیعی بین 5 تا 11 سال است، به حدود 1 سال کاهش می‌یابد. بنابراین به کشتارگاه منتقل می‌شود، و یا در قفس های خود می‌میرند . برخی از مشکلات مرغ ها در این قفس ها:
1- مرغهای باتری زندگی وحشتناکی دارند. آن‌ها از انجام کوچک‌ترین کارهای طبیعی که از آن‌ها لذت می‌برند، محروم هستند. چریدن و راه رفتن طبیعی‌ترین کارهایی است که مرغ‌ها به آن نیاز دارند ولی در طول زندگی خود در قفس در مساحتی کمتر از یک کاغذ A4 محبوس‌اند.
2- پا‌ها و بدن بسیاری از مرغهای باتری بر اثر کم تحرکی و له شدن مداوم، بیماری‌ها و... شکل طبیعی خود را از دست می‌دهند؛ طوری که آن‌ها قادر نیستند به درستی بایستند. مرغ در قفس‌هایی بسیار کوچک نگه‌داری می‌شوند، که در این فضای محدود حتی کوچک‌ترین حرکت مرغ به سختی انجام می‌شود.
3- این مرغ‌ها به محض رسیدن به سن تخمگذاری شروع به تخم گذاشتن می‌کنند، آن هم نه به تعداد طبیعی. با استفاده از اصلاح نژادی و غذاهای خاص تولید تخم به حداکثر رسانده می‌شود.
4- این مرغ‌ها آن چنان آشفته و مضطرب هستند که مرتب به هم نوک می‌زنند. این مشکل به خودخوری یا بیماری پرکنی معروف است.
5- در این روش، فضولات طبقات بالا‌تر مرتب بر سر مرغهای طبقات پایین‌تر ریخته می‌شود. .
6- در این مرغداری ها، به محض این‌که مرغی تخم می‌گذارد، تخم از شیب قفس بر روی نقالهای که برای جمعآوری تخم‌ها در نظر گرفته شده است می‌غلتد. گاهی مرغ‌ها سعی می‌کنند تخم خود را نجات دهند و سر خود را از شیار زیر قفس بیرون می‌آورند تا تخم بیرون غلتیده را بگیرند و سرشان در شیار گیر می‌کند و در همان حالت باقی می‌مانند تا بمیرند.
7- برای کم کردن تلفات ناشی از نوک زدن‌ها، هنگامی که مرغ‌ها هنوز جوجه هستند، قسمتی از نوک آن‌ها با استفاده از یک دستگاه تیغدار بریده می‌شود. این عمل که بسیار دردناک است، بدون استفاده از بی‌حسی انجام می‌شود. حتی ممکن است جوجهای بدشانسی آورده و همراه نوک، سر زبان خود را نیز از دست بدهد..)
8- بر اثر تخمگذاری مداوم به تعداد زیاد، اکثر این مرغ‌ها معمولاً در ناحیۀ مقعد دچار زخم‌ها و عفونتهای بسیار دردآوری می‌شوند.
9- به دلیل مشبک بودن سطح زیر مرغ، به پاهای مرغ آسیب جدی وارد می‌شود.
10- به دلیل محل دانخوری که در جلوی قفس و بیرون آن قرار دارد، مرغ مجبور است سر خود را از قفس بیرون بیاورد که باعث کشیده و دراز شدن گردن او و کنده شدن پرهایش می‌شود.