🔹حقیقتِ تغذیه🔹
به‌عنوان یک مربی مبارز در ارتش آمریکا و جنگنده‌ی سابق در یو اف سی [مسابقات هنرهای رزمی ترکیبی]، بدن انسان را همچون ماشینی نیرومند می‌بینم که در بسیاری از حوزه‌ها شامل قدرت، سرعت، استقامت و ریکاوری، برای تعالی ظرفیت دارد. تا هنگامی که به‌طور بدی در سال 2011 مصدوم شدم، هرگز به این فکر نکرده بودم که چنین ظرفیتی، ارتباط چندانی با غذا داشته باشد، که عمدتا هم آن را به چشم کالری و پروتئین می‌دیدم.
اما وقتی‌که بعد از مصدومیتم برای شش ماه نمی‌توانستم تمرین کنم، شروع به پژوهشِ رژیم غذایی بهینه برای ریکاوری کردم و به‌طور اتفاقی به مطالعه‌ای درباره‌ی گلادیاتورهای رم برخوردم که نتیجه گرفته بود آن‌ها گوشت نمی‌خوردند یا اگر می‌خوردند بسیار کم بود. این برای من خیلی دور از تصور به‌نظر می‌رسید، چرا که یقین داشتم پروتئین حیوانی برای عضله‌سازی، حفظ سطح انرژی و ریکاوری پس از مصدومیت، ضروری است. پس برای دیدن محققینی که این را کشف کرده بودند به اتریش پرواز کردم و کاملا متقاعد شدم گلادیاتورها -که در آن زمان با عنوان هوردِاری، یا «مردان جوین» شناخته می‌شدند- واقعا با رژیمی گیاه‌پایه تمرین و مبارزه می‌کردند.
با سرمشق‌گیری از حقیقت بروس لی در فلسفه‌ی مبارزه که می‌گوید: «تجربه‌ی خود را بکاو، آنچه را که مفید است برگیر، آنچه را که بی‌فایده است نپذیر و آنچه را که مختص خودت است بیفزا»، این کشف تکان‌دهنده مرا به جستجویی پنج‌ساله برای یافتن حقیقتِ تغذیه روانه کرد. با این ذهنیت شروع کردم و هر پیش‌فرضی که راجع‌به تغذیه داشتم را به آزمون گذاشتم، و برای دیدن بسیاری از قوی‌ترین، سریع‌ترین و چغرترین ورزشکارهای دنیا و همچنین متخصصین پیشرو در تغذیه، عملکرد ورزشی، انسان‌شناسی و سلامتی، به چهار قاره سفر کردم.
چیزی که کشف کردم با چنان دلالت‌های عمیقی که روی عملکرد ورزشی، سلامتی و آینده‌ی خود کره‌ی زمین داشت، به اندازه‌ای متحول‌کننده بود که باید با دنیا به اشتراکش می‌گذاشتم.
- جیمز ویلکس