🌍 رژیم‌های گیاه‌خواری: سلامت کرۀ زمین و هم‌سویی‌اش با سلامت انسان
(ترجمهٔ چکیدهٔ مقاله)
برای حفظ سلامتی کرۀ زمین، فعالیت‌های انسانی باید استفاده از منابع زمین را محدود و از تخریب محیط‌زیست جلوگیری کنند. درحال‌حاضر، نظام‌های غذایی مسئول مصرف گستردۀ منابع طبیعی‌‌اند و به‌شکل قابل‌توجهی به تغییر اقلیم، تخریبِ اراضی، مصرف آب، و اثراتی دیگر دامن می‌زنند که به‌‌نوبۀ خود با ناامنی غذایی سلامت انسان را تهدید می‌کنند. افزون‌براین، الگوهای تغذیه‌ایِ فعلی که سرشار از محصولات حیوانی‌اند و کالری آن‌ها بیش‌ازحد است هم برای سلامتی انسان و هم برای سلامتی کرۀ زمین مضر اند. به‌منظور حل سه‌راهۀ پیچیدۀ تغذیه-محیط‌زیست-سلامتی انجام تغییرات تغذیه‌ای در مقیاس جمعیتی ضروری‌اند. رژیم‌های گیاه‌خواری گزینۀ سالمی گزارش شده‌اند. تولید اکثر غذاهای گیاهی در مقایسه با غذاهای حیوانی، به‌ویژه گوشت و لبنیاتِ نشخوارکنندگان، منابع کمتری نیاز دارد و کمتر هم به محیط‌زیست فشار می‌آورد. در این مقالۀ مروری پایداری محیط‌زیستیِ رژِیم‌های گیاه‌خواری و هم‌راستا بودنشان با سلامت کرۀ زمین همزمان بررسی می‌شود. به‌طور کلی، پیش‌روی از رژیم‌های همه‌چیزخوارانه به سوی لاکتو-اوو وجترین و وگن با افزایش پایداریِ محیط‌زیستی همراه است. رژیم‌های وگن و لاکتو-اوو وجترین، در مقایسه با اکثر رژیم‌های همه‌چیزخوارانه‌ی فعلی، نقش تأثیرگذارتری در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای دارند، به‌طوری که اولی 50 درصد و دومی 35 درصد از انتشار این گازها می‌کاهد؛ در مصرف منابع طبیعی نیز کاهش مشابهی را در این دو رژیم شاهدیم. همراه با دگرگونیِ الگوهای تغذیه‌ای فعلی به رژیم‌های غذایی پایدارِ گیاه‌خوارانه، برای سلامتی نیز فوایدی به‌دست می‌آید. بنابراین به‌نظر می‌رسد رژیم‌های گیاه‌خواری نتایج هم‌سویی برای سلامتی و محیط‌زیست دارند. باوجود این‌که این موضوع نشانگر فواید رژیم‌های گیاه‌خواری در کشورهای پردرآمد از منظر پایداری‌ست، پرسش‌هایی درمورد چالش‌های نواحی دیگر و این‌که آیا ارادۀ سیاسی برای ترویج رژیم‌های غذاییِ بدون گوشت به‌مثابۀ هنجاری اجتماعی وجود دارد یا نه باقی می‌ماند.
منبع:
Ujué Fresán, Joan Sabaté, Vegetarian Diets: Planetary Health and Its Alignment with Human Health, Advances in Nutrition, Volume 10, Issue Supplement_4, November 2019, Pages S380–S388,